Our Yeshua (Immanuël)

Vandaag is de dag, volgens de Gregoriaanse kalender (welke over geheel de wereld het meest wordt gebruikt), woensdag 12 oktober 2016. Volgens de Joodse kalender is het vandaag de 4^e dag van de week, de 10^e van de maand Tisjri, de Bijbelse 7^e maand.

Over deze maand kunnen we in Leviticus 23 meer lezen.
Zo lezen we in de Herziene Statenvertaling dat we deze dag een Heilige Samenkomst dienen te hebben en onszelf dienen te verootmoedigen en geen enkel werk te verrichten. Het is een dag van volledige rust.

De reden wordt in vers 28 gegeven: want het is de Verzoendag. Op deze dag werd er voor het aangezicht van YHWH [de HEERE] door de hogepriester verzoening gedaan.

Laten wij Leviticus 23:27-32 lezen, voordat we dit verder uit gaan diepen:

27. Alleen op de tiende dag van deze zevende maand is de Verzoendag. U moet een heilige samenkomst houden. U moet uzelf dan verootmoedigen en de HEERE een vuuroffer aanbieden.
28. Op diezelfde dag mag u geen enkel werk doen, want het is de Verzoendag, om voor het aangezicht van de HEERE, uw God, verzoening voor u te doen.
29. Voorzeker, iedere persoon die zich op diezelfde dag niet verootmoedigt, moet van zijn volksgenoten worden afgesneden.
30. En elke persoon die op diezelfde dag enig werk verricht, die persoon zal Ik uit het midden van zijn volk ombrengen.
31. U mag geen enkel werk doen. Het is een eeuwige verordening, al uw generaties door, in al uw woongebieden.
32. Het moet voor u een sabbat zijn, een dag van volledige rust, en u moet uzelf verootmoedigen. 's Avonds, op de negende dag van de maand, moet u uw sabbat vieren, vanaf de avond tot aan de volgende avond.

Vragen

• Nu staat er herhaaldelijk dat het een eeuwige verordening is (Lev. 16:29; 23:31). Betekent dit dat het vandaag de dag nog steeds actueel is en dat wij er vandaag de dag hier nog steeds aan moeten houden?
• Houdt jezelf verootmoedigen in dat je van avond tot avond niets mag eten en drinken en zelfs niet je mond mag spoelen?
• Was en is dit niet voor de Israëlieten en nu de Joden?
• Waarom was Yeshua (Jezus) niet op deze dag voor onze zonden gestorven?

Laten wij hier eens antwoorden op vinden.

Top

Inhoud

• Is de Dag van Verzoening vandaag de dag nog steeds actueel?
• Betekent dit van avond tot avond niets eten en drinken en zelfs je mond niet spoelen?
• Was (en is) deze dag niet alleen voor de Israëlieten en nu de Joden?
• Waarom was Yeshua niet op deze dag voor onze zonden gestorven?

Top

Is de Dag van Verzoening vandaag de dag nog steeds actueel?

Om hier een antwoord op te kunnen geven, zullen we eerst het één en ander ‘uit de doeken’ moeten doen.

Heilige samenkomst

Dit is vertaald van het Hebreeuwse Mikra Kodesh.
“Mikra” מקרא betekent: Iets benoemen; iets toeroepen, maar ook: een repetitie; een herhaling. Mikra is afkomstig van het stamwoord “Kara” wat benoemen; (uit)roepen; proclameren; uitroepen naar (voor hulp bijvoorbeeld); lezen; hardop lezen; opsommen; uitnodigen; naamgeven betekent.

In die tijd – en ook in de tijd dat de Messias Yeshua op aarde was – had men geen eigen kopie van de TeNaCH [Bijbel] in huis. In de tijdsperiode van Leviticus woonden men in tenten/loofhutten en werd de Torah [Instructie/Lering] door God via Mozes gegeven. Ook aan de priesters moest het worden uitgelegd, die het vervolgens moesten uitvoeren. Aäron was de hogepriester in die tijd en zijn zonen de priesters. Als men het één en ander wilde weten, dan ging men naar Mozes toe, die de bemiddelaar was tussen God en het volk. Wel lezen wij in Deuteronomium 17:18-20 dat God via Mozes geboden heeft dat de koning een kopie van de Torah voor zichzelf moest schrijven, opdat hij zijn hart niet boven zijn broeders verheft en niet van Gods geboden afwijkt.

Lees Leviticus 16 eens in zijn geheel.

Zoals zojuist in Leviticus 16 gelezen, is de verordening gegeven nadat twee zonen – priesters – van Aäron door het vuur zijn gestorven (Leviticus 10:1-2). Zij brachten vreemd vuur voor het aangezicht van YHWH en dat veroorzaakte dit counter-effect.

Dit is ook het beeld wat wij vandaag de dag nog steeds doen. Wat wij zelf bedenken, betrachten en aan De Heer offeren vinden wij belangrijker dan in ons opnemen en uitvoeren wat HIJ belangrijk vindt. Hierbij moeten wij ons beseffen dat God dit niet verordineert om er Zelf beter van te worden – want dat is niet mogelijk – maar voor ons. Hij wil bij ons zijn; wil ons bij Hem hebben en om dit te kunnen bewerkstelligen, zijn Instructies nodig. Zijn volheid kunnen wij nooit verdragen, maar Zijn Woord wel, door welke Zijn goddelijke aanwezigheid in en met ons is [Shechinah; wat zoveel bekent als woning; vestiging van de goddelijke aanwezigheid van YHWH]. En deze aanwezigheid was zichtbaar in het Heilige der Heiligen, boven de verzoendeksel van de Ark van het Verbond.

De Statenvertaling, evenals andere vertalingen, hebben Mikra naar “samenkomst” vertaald. En dit is ook niet zo raar, omdat toen ter tijd men bij elkaar kwam om uit de Torah te lezen en het één en ander te benoemen/(uit)roepen [naam te geven]. Echter, anders dan tegenwoordig was het niet slechts één daartoe bevoegd persoon gegeven om uit de Torah te lezen en het één en ander te vertellen. Eenieder die de Ruach [Geest; Wind (Adem)] van YHWH daartoe had, las uit de Torah voor en benoemde het één en ander en hoe logisch dat YHWH Zijn Ruach hiertoe niet gaf aan een jongeling of een pas bekeerde die weinig of tot niets wist, en al helemaal niet als er ouderen (niet naar leeftijd maar naar leer) aanwezig waren.

Tegenwoordig heeft (bijna) iedereen een Bijbel in huis en anders kan men hiertoe heel gemakkelijk via internet toegang tot een Bijbelvertaling krijgen, ook in het Hebreeuws met de nodige vertaling erbij. En zo zijn er ook diverse uitleggingen over een bepaald Bijbelse onderwerp te vinden via internet, waarover men in eveneens diverse groepen via sociaal media bijvoorbeeld van gedachten kan wisselen. Het gevaar is echter dat men – waaronder ikzelf – buiten internet niet bij elkaar komt om elkaar te steunen, begroeten, e.d. Een huiselijke bijeenkomst is een ideaal moment hiervoor, zoals dat in Yeshua’s tijd – en later Paulus’ tijd – ook gebruikelijk was. Elke Shabbat ging men naar de Shull/Synagoge om uit de Torah te lezen en op Gods vastgestelde tijden [Moadiem] verzamelde men zich bij de Tempel, wat in Mozes’ tijd nog een Tent was. Tegenwoordig hebben wij geen Tempel, noch Tent in Jeruzalem staan. De stad Jeruzalem is er wel!

“Kodesh” betekent: heilig; apart gezet; gescheiden van

Dan nu een antwoord op onze vraag: “Is de Dag van Verzoening vandaag de dag nog steeds actueel”
Het antwoord is: “Ja”.

Nog altijd zijn wij druk met onze eigen meningen, bezigheden, wensen en begeertes e.d. en passen wij deze toe – of – koppelen wij deze aan Bijbelteksten en -passages waarmee wij voor ons een zekerheid creëren om hiermee door te gaan. Ik ben van mening dat wij dit 9 van de 10 keer onbewust doen.
Petrus heeft eens tijdens een bijeenkomst [vergadering] gezegd dat het voor hen en hun voorouders ook (erg) lastig was om je volledig aan Gods Instructie te houden en des te meer dan voor een nieuweling/jongeling. Net als toen hebben wij nog altijd een dag nodig om onze daden en dergelijke te benoemen en te pleiten bij – uit te roepen naar – YHWH onze God. Wij doen dit B’Shem [In Naam van / In Autoriteit van] Yeshua, waarvan wij geloven dat Hij de Hogepriester is naar de orde van Melchizedek. Met zijn bloed doet Yeshua voor ons verzoening bij De Vader.
Ik geloof niet dat Yeshua dit enkel één keer per jaar doet, maar dit is wel de dag waarop wij hierbij stil staan en een hele dag er tijd voor vrij maken om onze tekortkomingen te benoemen, daar waar het anders een moment op een dag is, variërend tussen ettelijke seconden tot enkele minuten.

Top Inhoud

Betekent dit van avond tot avond niets eten en drinken en zelfs je mond niet spoelen?

In de eerste 5 boeken van Mozes, wat Torah wordt genoemd, wordt dit niet geboden. Ook in andere schriften van de TeNaCH [Bijbel] wordt dit niet vermeld. Wat wel wordt vermeld is dat ieder persoon (of ziel) die zichzelf niet verootmoedigt, dat die van zijn volk wordt afgesneden.

“Verootmoedigen” betekent: verdeemoedigen; vernederen; onderwerpen; nederig opstellen.
M.a.w.; het is een dag waarin wij onszelf niet boven alles plaatsen (Ik moet nog even … / Ik wil … / Ik vind het belangrijk dat … / Ik zou graag willen dat jij (nu eens) voor mij …), maar dat we YHWH onze God boven ons zetten … en dulden!

* Heb ik mij wel aan Zijn geboden / Instructies gehouden?
* Hoe vaak heb ik mijzelf belangrijker gevonden dan mijn Heer en/of mijn (directe) naasten?
* Zijn er ruzies/heftige meningsverschillen die nog moeten (en kunnen) worden uitgesproken?

Dit zijn zo van die vragen die wij onszelf op zo’n dag kunnen stellen.
En als u het voor uzelf nodig acht om tevens te vasten, om voor uzelf een statement te maken, dan is mijn mening dat u dit voor uzelf in relatie tot onze God doet. Wij zijn dan niet degene die u dit moeten verbieden o.i.d. Het is echter geen verordening van God naar ons toe en dat wij van onze volk worden afgesneden indien wij niet vasten.

Top Inhoud

Was (en is) deze dag niet alleen voor de Israëlieten en nu de Joden?

Om deze vraag te beantwoorden, dienen we eerst te onderzoeken wat een Israëliet is en wat een Jood is.

Een Israëliet is een zoon, dochter en/of afstammeling van Israël.
Israël is de naam die God aan Jacob, zoon van Izaäk, gegeven heeft, nadat deze geworsteld had met een engel van God. Jacob streed om een zegen met deze bode en hij kreeg in antwoord op zijn dringende verzoek deze naam, wat betekent: Met God en mensen geworsteld en het overwonnen/overkomen (het overleefd hebben).

Jacob had 12 zonen en 1 dochter:
Zonen: Ruben; Simeon; Levi; Juda; Dan; Naftali; Gad; Aser; Issaschar; Zebulon; Jozef; Benjamin.
Dochter: Dina.

In die tijd leefden men bij/in het huis (tent) van de vader. De bechor [zoon met de zegen van het eerstgeboorterecht] nam de plaats van de vader in wanneer deze te oud was of niet meer in leven was om zijn huis (lees gezin & raad) te leiden en onderhouden. De rites en gewoonten – cultuur – werd binnen het huis aan allen doorgegeven en nageleefd. Ook dienstknechten en -maagden behoorden tot dit huis.
Jozef, de 11^e zoon van Jacob en de 1^ste van diens vrouw Rachel, werd op een gegeven moment aan Egypte verkocht en verbleef daar de rest van zijn leven. Door toedoen van YHWH onze God werd Jozef onderkoning van dat land. Jozef kreeg twee zonen; Manasse en Efraïm.

Toen Jacob erachter kwam dat zijn zoon Jozef nog steeds in leven was en in Egypte verbleef en Jacob uiteindelijk bij hem was, heeft hij zijn twee kleinkinderen bij zich genomen en die geadopteerd.

Volgens onze beleving is dit uiterst vreemd, want het zijn toch zijn kleinkinderen? De reden hiervan is echter dat deze twee kinderen – die biologisch zijn kleinkinderen en dus nakomelingen zijn – niet in zijn huis opgegroeid zijn, maar in het huis van Egypte, wat in het Hebreeuws Mitsrayim is. Hoewel de twee zijn kleinkinderen waren, waren zij geen Israëlieten maar Egyptenaren en na de adoptie waren ze wel Israëlieten. Ik ben van mening dat dit de reden van adoptie is en dat het niet zozeer te maken heeft met het feit dat Jozefs vrouw een Egyptische was.

We kunnen ook stellen dat een Israëliet een inwoner van de staat (en in het verleden het koninkrijk) Israël is. Echter is dit niet juist! Een inwoner van de staat Israël is een Israëliër en kan een Israëliet zijn, maar is dit niet per definitie! Zo ben ik bijvoorbeeld een Israëliet, maar geen inwoner van Israël. Was dit wel het geval, dan was ik niet alleen een Israëliet, maar tevens een Israëliër.

In de Bijbel wordt Israël [meervoudig] ook wel schapen genoemd en boom (levensboom en/of olijfboom).
In de geschriften van de gezondenen van Yeshua – wat naar mijn mening onterecht Nieuwe Testament en Nieuwe Verbond wordt genoemd – wordt ook herhaaldelijk gesproken over schapen (hoedt Mijn schapen) en over het ingeënt worden aan de boom. Tot aan de 4^e eeuw gewone jaartelling werden pasbekeerden (dus ook zij die Yeshua als hun Messias aannamen) tot het huis van Juda (waar de naam Jood van is) gerekend. M.a.w., tot Israëlieten. Men was niet langer een vreemdeling die (toevallig) in hun land verbleef of buiten hun land woonden, maar pasbekeerden; geadopteerd. Het was door Constantijn, die ‘de grote’ werd (en nog steeds wordt) genoemd, die hier een einde aan bracht. Vandaar ook dat er in die eeuw en in de eeuwen die ernaar kwamen geregeld werd ‘geklaagd’ over het ‘Joods zijn’ van zij die de Messias hadden aangenomen. Yeshua, die door Constantijn en de zijnen Isous werd genoemd, was zelf een Jood, die de Torah van Zijn Vader YHWH die Hij via Mozes gegeven had nauwgezet gehoorzaamde en opvolgde en de Zijnen leerde dit ook te doen.

En hiermee is tevens onze vraag beantwoord. De Messias Yeshua hebben aangenomen, je oude leven vaarwel hebben gezegd (de doop) en in Hem opnieuw op te zijn gestaan = ingeënt zijn aan de Stam, wat betekent dat u nu een Israëliet bent … geadopteerd!

Top Inhoud

Waarom was Yeshua niet op deze dag voor onze zonden gestorven?

Yeshua zei zelf dat hij enkel gekomen is voor de verloren schapen van Israël. Wie zijn dit?

In de TeNaCH staat in Deuteronomium [Hebreeuws: Devarim, wat “woorden” betekent] te lezen dat via Mozes tegen de Israëlieten is gezegd dat zij van Gods Torah zullen afglijden en dat niet alleen, maar dat ze ook valse goden achterna gaan lopen. Anders gezegd, ze trekken uit Gods Huis weg en trekken bij een ander in. Via de profeten [Nefi’im] en de schriften [Ketufim] wordt ons duidelijk hoe de Israëlieten (eigenlijk door toedoen van Salomon) met deze afgoden in aanraking kwamen – en dan hierbij vermeld dat in de eeuwen daarvoor men al met deze afgoden in aanraking waren gekomen. Hierdoor is uiteindelijk dat grote koninkrijk opgesplitst in twee koninkrijken, waarvan het grootste deel, de 10 stammen van Israël, “koninkrijk Israël” is gaan heten en in de Bijbel ook met Efraïm wordt aangeduid. Het kleinste van die twee is “koninkrijk Judea” gaan heten, gevormd door de overige stammen van Israël. Het grotere koninkrijk is als eerste weggevoerd en in het boek Jesaja wordt hier ook melding van gemaakt dat dit stond te gebeuren, evenals de 70 jaar ballingschap van het koninkrijk Judea [de Joden]. In de TeNaCH is te lezen dat de één weggevoerd zou worden en zwaard en strijdboog hen niet bespaart zou blijven, en de ander niet enkel weggevoerd zou worden, maar van onze God een scheidbrief mee zou krijgen en voortaan als "Lo-Ammi [niet Mijn volk]" zou worden aangeduid. En die groep, de 10 stammen, zijn nu die “verloren schapen van Israël”! Dat hiertoe Joden ook kunnen behoren, moge duidelijk zijn. Zo ben ik bijvoorbeeld een Jood (dat is, van de stam en niet qua religie), maar heb ik dit besef pas sinds enkele jaren en niet sinds mijn jeugd. Door (bemiddeling van) Yeshua Adoneinu [onze Heer] heb ik dit besef gekregen.

De elites van het koninkrijk Israël – dat is, de 10 stammen die ook wel met Efraïm worden aangeduid – werden door de Assyriërs weggevoerd en volgens de profetieën was dit door toedoen van YHWH onze God, met een scheidbrief. [2 Koningen 18:9-12; Hosea 1:6-9; Jeremia 3:8]
Nu staat in Deuteronomium 24 te lezen dat een man zijn vrouw, die hij zojuist met een scheidbrief heeft weggestuurd, niet weer opnieuw mag trouwen. Ook niet wanneer zij een vrouw van een andere wordt en deze haar ook wegstuurt met een scheidbrief, of wanneer die andere man komt te overlijden. Het grootste mysterie is dan ook hoe God alle Israëlieten van alle 4 windstreken van de aarde weer terug zal verzamelen, terwijl Hij dit overeenkomstig Zijn Eigen gebod niet mag doen. Een rechtvaardige man houdt zich aan zijn woord en daarmee een Rechtvaardige God helemaal. Maar hoe? Antwoord: door de dood.

Een man had recht zijn vrouw met een scheidbrief weg te sturen, wanneer deze iets verfoeilijks had gedaan in de ogen van de man. Dat heet, wanneer zij met een andere man intiem was geweest. Zowel Efraïm als Yehudim [inwoners en afstammelingen van Yehudah = Judea / Juda] hebben zich schuldig gemaakt aan het achterna lopen van afgoden en de misselijk makende gewoontes die hierbij horen ook te praktiseren. De reden waarom Judea ook niet met een scheidbrief is verbannen, heeft (mede) te maken met Gods belofte aan David, die koning was van het eerste en daarmee grootste koninkrijk Israël. Vanuit dit huis zou de Redder komen en op zijn troon zou de Redder gezeteld zijn. Deze Redder is YHWH Zelf d.m.v. Zijn Woord, welke overeenkomstig Johannes 1:1 vlees is geworden.

Met Yeshua’s lijden en de dood is een start gemaakt met het (her)verzamelen en terugbrengen van Gods volk van over geheel de aarde. Deze markering, verzameling en uittocht terug naar het Beloofde Land staat in directe gelijkenis met de markering, verzameling en uittocht naar het Beloofde Land zoals deze in Exodus 12 omschreven staat … ten tijde van Pesach [Pascha].

Bekijk de zeven armige Menorah [kandelaar] eens. Ziet u de eerste en de laatste arm van deze kandelaar en hoe die in elkaar door lijken te lopen? De eerste arm kunnen we vergelijken met de Eerste Maand, waarin Pesach & Chag HaMatsot [Feest van de Ongezuurde Broden] wordt gehouden en de laatste arm kunnen we vergelijken met de Zevende Maand, waarin onder andere Yom Kippur wordt gehouden.

Wat kan niet (meer) op deze dag?

• Een vuuroffer aan YHWH onze God brengen.
  Wat wel kan, is je hart offeren (nee, NIET letterlijk a.u.b.).
• Een (willekeurig) hogepriester aanwijzen die de gebruiken, omschreven in Leviticus, uit gaat voeren.
  Wat wel kan, is bidden tot Adoneinu [onze Heer] Yeshua, die de Hogepriester is in het hemelse Huis van de Vader.

Gmar Chatimah Tovah!

גמר חתימה טובה

Dat u mag worden geschreven in het Boek des Levens!

Top Inhoud